Επιμέλεια: Βασίλης Κάργας
«Μια ιστορία που, αν την πιστέψεις, τότε μπορεί να τελειώσουν οι πόλεμοι»
Δυο εικόνες στην τηλεόραση, ένα πλαστικό στρατιωτάκι ανάμεσα σε ξεβρασμένα φύκια στην ακτή, και το μεγάλο προσφυγικό κύμα τα προηγούμενα έτη με ξεβρασμένα ανθρώπινα κορμιά στις ακτές των νησιών του Αιγαίου, αποτέλεσαν την έμπνευση για την ευαίσθητη συγγραφή του παραμυθιού της Δομνίκης Καράντζιου, «Ο κάβουρας και το στρατιωτάκι», που κυκλοφορεί από τον Εκδοτικό Οργανισμό ΛΙΒΑΝΗ.
«Ο ανθρώπινος πόνος που βιώσαμε όλοι μας, ο πόνος για τα αδικημένα παιδιά, τα θύματα του πολέμου, καταγράφηκαν μέσα από λέξεις και φράσεις, τις ιστορίες που αναδύονται στο βιβλίο, προσπαθώντας να αποφύγω την εκμετάλλευση αυτού του θέματος. Και το έργο έμεινε στο συρτάρι του γραφείου μου για έναν χρόνο, λες κι ήθελε να κοπάσει αυτό το κύμα του ανθρώπινου πόνου, να βγει στην επιφάνεια όταν δεν θα μιλάνε πολλοί για αυτό, όταν λιγότεροι άνθρωποι θα υποφέρουν από την προσφυγιά.», λέει η Δομνίκη Καράντζιου μιλώντας στην artpress-παραμεθόριες ματιές στον πολιτισμό, για το υπέροχο βιβλίο της που μιλά για τη δύναμη της φιλίας και της αλληλεγγύης, για τη διαφορετικότητα και την ειρήνη και θα γοητεύσει μικρούς και μεγάλους.
Ο κάβουρας και το στρατιωτάκι, δυο κατατρεγμένες, από τον πόλεμο, υπάρξεις, καταφεύγουν στο ίδιο νησί, το νησί της ειρήνης. Συμβιώνουν και προσεύχονται για την ειρήνη στον κόσμο. Ωστόσο σύντομα αντιλαμβάνονται πως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να αναλάβουν δράση. Και αυτό θα γίνει μόνο αν το πλαστικό στρατιωτάκι αποβάλλει το όπλο του και κολυμπήσει να βρεθεί κοντά στους ανθρώπους.
«Στο βιβλίο μου αναδιπλώνονται οι ιστορίες τους, το παρελθόν των δύο αυτών ηρώων του βιβλίου, αλλά και ιστορίες ανθρώπινες. Η ιστορία του παιδιού που είχε τα εκατό στρατιωτάκια, όταν ξαφνικά έμεινε με 99 στρατιωτάκια, καθώς το ένα δραπέτευσε από τον παιχνιδότοπο του δωματίου του, η ιστορία του προσφυγόπουλου, αλλά και του παιδιού που έμεινε στον πόλεμο.», εξηγεί η συγγραφέας.
Ιστορίες πικρές, αλλά και αισιόδοξες, ιστορίες γραμμένες με φαντασία, που θα μπορούσαν να είναι αληθινές, μια ελεγεία για τα παιδιά του πολέμου και της προσφυγιάς που έχασαν για πάντα την παιδική τους ηλικία.
«Ένα βιβλίο που αφιέρωσα στον αδελφό μου και τα εκατό στρατιωτάκια του, τα παιχνιδάκια που είχε, όταν ήμασταν μικρά. Ένα βιβλίο που αγγίζει μικρούς και μεγάλους, καθώς όσο μεγάλοι κι αν είμαστε, πάντα νιώθουμε την ανάγκη να βυθιστούμε στον σουρεαλιστικό κόσμο του παραμυθιού, έναν κόσμο που λέει μεγάλες αλήθειες. Ευχαριστώ τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη, για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο έργο μου και προχώρησε στην όμορφη και επιμελημένη έκδοση.», καταλήγει η συγγραφέας.
Το βιβλίο:
Μια παράξενη συγκυρία φέρνει έναν κάβουρα και ένα στρατιωτάκι στο Νησί της Ειρήνης. Ο κάβουρας βοηθά το στρατιωτάκι να απαλλαγεί από το όπλο του και αυτό τότε αναλαµβάνει µια µεγάλη αποστολή, να σταµατήσει τους πολέµους. Από τον Ειρηνικό Ωκεανό καταλήγει σαν από θαύµα σε ένα νοσοκοµείο, στη χούφτα ενός τραυµατία. Στο πρόσωπό του αναγνωρίζει το παιδάκι που έπαιζε µαζί του. Ο τραυµατίας αφηγείται την ιστορία του, ενώ παράλληλα κι άλλες ιστορίες αναδύονται
η µία µέσα από την άλλη.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Ήμασταν δύο πλάσματα, ένα ζωντανό και ένα πλαστικό παιχνίδι, αποφασισμένα να επιβιώσουμε σε ένα ερημικό, κοραλλιογενές νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, για να σώσουμε τις ζωές και τις ψυχές μας. Ο κάβουρας κοίταξε την απεραντοσύνη του ωκεανού. Αναστέναξε.
«Πιστεύεις πως τελείωσαν οι πόλεμοι στις πέντε ηπείρους;»
Τι να του έλεγα; Πως μαίνεται ένας μεγάλος πόλεμος που ανάγκασε χιλιάδες ανθρώπους, μεταξύ τους και πολλά παιδιά, να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, αναζητώντας μια χώρα που θα φιλοξενήσει τα όνειρά τους; Προτίμησα να του πω κάτι πιο ελπιδοφόρο.
«Οι άνθρωποι, όταν θέλουν να σώσουν την ψυχή τους, αλλά και τις ψυχές των άλλων, προσεύχονται. Μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε για τους ανθρώπους, γιατί ίσως οι ίδιοι έπαψαν να το κάνουν».
«Και πώς προσεύχεται κάποιος; Τι ακριβώς κάνει; Μπορείς να μου εξηγήσεις;» «Κλείνεις τα μάτια και απευθύνεσαι σε κάτι δυνατό, σε κάτι ή κάποιον που μπορεί να σε ακούσει, να πιστέψει στην αλήθεια των λόγων σου και να βοηθήσει να πραγματοποιηθούν οι ευχές σου. Οι άνθρωποι έχουν τους θεούς τους· εσείς, τα ζώα, δεν ξέρω τι θα μπορούσατε να έχετε».
Του φάνηκε λίγο ακατανόητο στην αρχή, αλλά μετά από λίγο έδειξε να καταλαβαίνει. «Έχω ακούσει ψάρι, κρυμμένο στην άμμο, να λέει τα λόγια τα δικά του, όμως ποτέ δε φαντάστηκα πως αυτό θα μπορούσε να αποτελεί την προσευχή του. Έχω παρατηρήσει ανεμώνες να στρέφονται προς την επιφάνεια της θάλασσας, αναζητώντας φως, σαν βουβές προσευχήτριες. Όταν έβγαινα στην ξηρά, έβλεπα πουλιά να κάθονται σε κλαδιά και να παριστάνουν πως κοιμούνται. Ούτε τότε φαντάστηκα πως αυτό μπορεί να ήταν η δική τους προσευχή».
Αποφασίσαμε, λοιπόν, πως θα είχαμε ειρήνη μεταξύ μας και θα προσευχόμασταν να σταματήσουν οι πόλεμοι. Τις μέρες που οι ηλιαχτίδες ήταν βασανιστικές και μαστίγωναν το κορμί μας, κρυβόμασταν κάτω από την άμμο. Στην υπόγεια αυτή κρυψώνα, ψηλαφούσε ο καθένας την ψυχή του, συνομιλούσε με τον δικό του θεό…
Βιογραφικό:
H Δομνίκη Καράντζιου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε και κατοικεί στην Κατερίνη. Μετά την απόκτηση πτυχίου και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από το Γεωπονικό Τμήμα του Α.Π.Θ., ταξίδεψε από τον κόσμο της φύσης σε αυτόν της λογοτεχνίας και της συγγραφής παραμυθιών. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με κυριότερο το 1ο βραβείο διηγήματος, το 2017, με το διήγημα “Η κόκκινη καραμέλα”, στον 4ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν.Πιερίας και τον έπαινο, το 2016, στον 34ο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών με τη νουβέλα “Ο γλάρος Νάθαν, ο Σφυριχτής” -έργο που εξέδωσε η ίδια και αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Από το 2012 επιμελείται και παρουσιάζει ραδιοφωνική εκπομπή για παιδιά, στο ράδιο Ενημέρωση Κατερίνης, το Μουσικό Αερόστατο, το οποίο μπογιάτισε με πολλά χρώματα και ονόμασε Πολύχρωμο Αερόστατο. Εργάζεται στην Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας και έχει δύο παιδιά, που εμπνέουν την κάθε της γραφή, όπως το ίδιο την εμπνέουν οι ευαισθησίες, τα συναισθήματα και οι ανησυχίες των παιδιών. Λάτρης της θάλασσας και των βοτσάλων, της αρέσει να δημιουργεί εικόνες και να αποτυπώνει συναισθήματα με τα πέτρινα αριστουργήματα της φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου